24 juni
Blijf op de hoogte en volg Jan & Monique
27 Juni 2014 | India, Khalatse
Dinsdag 24 juni.
Het is droog en de wind is gaan liggen. We zitten op 4000 meter hoogte. Op wat hoofdpijn bij Jan na gaat het prima. We staan vroeg op om wat foto's te maken. De jongens zorgen prima voor ons met wake-up tea in de tent, en later een uitgebreid ontbijt voor onze tent in het zonnetje. Het ziet er ineens allemaal anders uit. Ons kamp staat in een groene vallei, omringd door besneeuwde bergtoppen, langs een kabbelend beekje. Een armzalige koe heeft ons kamp ontdekt en hangt wat rond in de hoop op wat eten. Het krijgen is natuurlijk makkelijker dan zelf zoeken. Plotseling duikt er een herder op met een kudde van zo'n 300 schapen. Hij laat zijn schapen de vallei begrazen terwijl hij zichzelf met zijn 2 zoontjes verschanst bij een groot rotsblok waar hij een vuurtje maakt. Daar zitten we dan, genietend van een kop thee, terwijl we visite krijgen van een paar leuke jochies en 300 schapen die dwars door het kamp grazen. "En dit is ook Ladakh" zegt Jan.
Toch is het hier ook verraderlijk. Het waait fris en de zon schijnt hard, waardoor we niet direct in de gaten hebben dat we snel verbranden. De zoontjes van de herder hangen wat rond in ons kamp en tegen de tijd dat de kok onze lunch klaarmaakt huppelen ze blij met een pan opgewarmde resten van gisteravond naar hun plekje bij het rotsblok terwijl ze in het Tibetaans "dankjewel, dankjewel" naar ons roepen. Hier wordt niks verspild.
Na de lunch lopen we naar het klooster om wat rond te kijken. Het is niet echt ver maar valt wel tegen. Mijn voet zit wat vast. Dit is een mooie opwarming voor morgen, als de paardenman met de yakken komt en onze tocht gaat beginnen.
Savonds genieten we van een heerlijke maaltijd. Ik heb zelden zo goed en lekker gegeten tijdens een reis, en we zitten in India! Wie had dat gedacht! Onze koe heeft niet voor niks gewacht en doet zich tegoed aan het snijafval van alle groentes. Als de avond dan valt en wij in onze tent kruipen, is haar dag ook ten einde en zien we haar weglopen van ons kamp. Op weg naar huis, naar het dorp dat verderop ligt.
Het is droog en de wind is gaan liggen. We zitten op 4000 meter hoogte. Op wat hoofdpijn bij Jan na gaat het prima. We staan vroeg op om wat foto's te maken. De jongens zorgen prima voor ons met wake-up tea in de tent, en later een uitgebreid ontbijt voor onze tent in het zonnetje. Het ziet er ineens allemaal anders uit. Ons kamp staat in een groene vallei, omringd door besneeuwde bergtoppen, langs een kabbelend beekje. Een armzalige koe heeft ons kamp ontdekt en hangt wat rond in de hoop op wat eten. Het krijgen is natuurlijk makkelijker dan zelf zoeken. Plotseling duikt er een herder op met een kudde van zo'n 300 schapen. Hij laat zijn schapen de vallei begrazen terwijl hij zichzelf met zijn 2 zoontjes verschanst bij een groot rotsblok waar hij een vuurtje maakt. Daar zitten we dan, genietend van een kop thee, terwijl we visite krijgen van een paar leuke jochies en 300 schapen die dwars door het kamp grazen. "En dit is ook Ladakh" zegt Jan.
Toch is het hier ook verraderlijk. Het waait fris en de zon schijnt hard, waardoor we niet direct in de gaten hebben dat we snel verbranden. De zoontjes van de herder hangen wat rond in ons kamp en tegen de tijd dat de kok onze lunch klaarmaakt huppelen ze blij met een pan opgewarmde resten van gisteravond naar hun plekje bij het rotsblok terwijl ze in het Tibetaans "dankjewel, dankjewel" naar ons roepen. Hier wordt niks verspild.
Na de lunch lopen we naar het klooster om wat rond te kijken. Het is niet echt ver maar valt wel tegen. Mijn voet zit wat vast. Dit is een mooie opwarming voor morgen, als de paardenman met de yakken komt en onze tocht gaat beginnen.
Savonds genieten we van een heerlijke maaltijd. Ik heb zelden zo goed en lekker gegeten tijdens een reis, en we zitten in India! Wie had dat gedacht! Onze koe heeft niet voor niks gewacht en doet zich tegoed aan het snijafval van alle groentes. Als de avond dan valt en wij in onze tent kruipen, is haar dag ook ten einde en zien we haar weglopen van ons kamp. Op weg naar huis, naar het dorp dat verderop ligt.
-
27 Juni 2014 - 07:30
Megje:
Oh gelukkig! Deze dag is al beter! ;-)
Klinkt wel weer heel gaaf hoor!!!!!!
Kus! -
27 Juni 2014 - 08:31
Mp:
Ja inderdaad dit is al beter ... maar wat zul je het koud hebben.
schitterend die foto's
Dikke kus -
27 Juni 2014 - 16:31
Wendy:
Ziet er schitterend uit!! Schilderachtig mooi zeg! -
27 Juni 2014 - 19:51
Anita:
Dat is lekker thuiskomen...meteen een aantal reisverslagen om te lezen! Heerlijk. Inderdaad. Zucht..wat mooi en wat een ervaring ... Zo zie je maar weer wat een beetje zon en droog weer met je en je omgeving kan doen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
