en zo gaat dat :((
Blijf op de hoogte en volg Jan & Monique
27 Juni 2014 | India, Khalatse
Een dag om direct te vergeten. Of juist nooit meer. Is dit ook Ladakh? Of is dit gewoon India....
We hebben onze tocht gecanceld vanwege een aantal dingen. Allereerst het slechte weer en de lawine op de eerste pas. Ook omdat we ons niet erg op ons gemak voelen bij de piepjonge gids die Tashi ons gegeven heeft. Hij is opgegroeid in dit gebied, en daar is meteen alles mee gezegd. Hij komt slecht uit zijn woorden en is niet erg daadkrachtig. Alle vragen die we hem stellen beantwoord hij steevast met "I don't know, I don't have any information of what do you want?"
Wat heb je aan een gids die het programma niet kent? Die zelf geen kaarten heeft? Die niet op de hoogte is van de weersverwachting? Het zijn dingen waar we pas achter kwamen nadat we meer dan een dag met hem op waren getrokken.
Nog een belangrijke: ik ben zelf wat ziek geworden. Keelpijn, koortsig en een voorhoofd vol watten. Op hoogte krijg je al minder zuurstof en met zo'n halfziek hoofd wordt het er niet beter op.
We hebben dus met Tashi geregeld dat we deze ochtend met een jeep de vallei zullen verlaten. Er zijn klinklare afspraken gemaakt waar iedereen, óók onze crew, het mee eens is. De jeep brengt ons naar Lamayuru, waar Jan en ik de komende dagen zullen blijven. We hebben de jongens aangeboden de jeep door te laten rijden naar Leh op onze kosten, omdat ze daar alledrie heen moeten. Het kost ons niet heel veel meer en dan zijn zij zover geholpen. De gids slaat ons aanbod af en zegt dat ze met een lokale bus zelf verder zullen reizen. Prima, ook goed.
Een lange rit van 8,5 uur volgt, en het is afzien. Wéér 4 uur zeer slechte wegen, geslinger door kleine dorpjes in zo'n stoffige omgeving dat zelfs ík er niesaanvallen van krijg. En dat in een auto met de ramen, en een hoofd met de neus dicht. Een t-shirt voor mijn neus en mond brengt wat verlichting, maar is niet echt fijn in deze benauwde omgeving. Beetje bij beetje voel ik de energie uit mijn lichaam vloeien.
Jan en ik hebben besloten dat we de jongens ieder de 2 dagen dat ze voor ons gezorgd hebben uitbetalen. Alle voedsel wat over is (want ze hebben voor 6 personen ingekocht voor de trek) wordt dan via Tashi verrekend. Zo beloofde Tashi!
En dan begint het.
Eenmaal in Lamayuru willen ze plotseling niet blijven, maar naar Leh reizen. Intussen is Tashi gebeld en hij zegt dat we de jongens naar Leh moeten sturen op onze kosten en dat we ze 5 dagen salaris moeten geven. 5 DAGEN????? Jan is woest! Dus ze hebben 2 dagen voor ons gezorgd en 2 dagen in een auto gezeten om ter plekke en weer terug te komen en dan 5 dagen loon krijgen?? No way!!
We geven 4 dagen loon, punt. En dan zijn we eerlijk genoeg! Na behoorlijk aandringen blijkt er ook nog geld over te zijn van de inkopen en na flink aandringen krijgen we dat terug. Het is tenslotte ons geld!
Intussen blijkt er geen bus meer te rijden en de jongens zijn boos. Het geld dat Jan ze heeft gegeven ligt op straat. De eigenaar van het hotel komt zich er ook mee bemoeien. Ik loop weg. Jan loopt voor de zoveelste keer weg. Tja, dit schiet niet op. Ik maak me zorgen en de tranen komen. Alle spanning komt er nu uit en dan ook nog deze anti-climax....
Als Jan nogmaals terug gaat om het uit te leggen, zijn de jongens ineens weg met de jeep. De eigenaar verteld dat ze het geld van straat hebben opgeraapt en naar Leh zijn vertrokken. Als hij hoort dat wij inmiddels een bedrag van maar liefst 900 euro kwijt zijn aan een trektocht die niet is doorgegaan dan snapt hij onze zware teleurstelling.
En nu zitten we hier, even niet goed wetende hoe nu verder. Eerst maar eens bijkomen van dit gedoe en dan nieuwe plannen maken. We worden hier in dit hotel in elk geval warm opgevangen met een kop tomatensoep. En over 5 dagen mogen we naar de Dalai Lama, een hoogtepunt!
-
27 Juni 2014 - 08:25
Megje:
O, wat enorm rot allemaal zeg!!! Wat een enorme tegenvallers... Hoop dat jullie er samen goed doorheen komen en mooie nieuwe plannen kunnen bedenken! Hou jullie taai!!!!! Hele dikke knuffel!!! Kus
-
27 Juni 2014 - 08:44
Mp:
Ja wat moet je hier van zeggen ====== niet leuk. Fijn dat jullie goed zijn opgevangen... maak nieuwe plannen en leef naar De Ontmoeting.
Pas goed op jezelf en Jan ook...
Dikke knuffel. -
27 Juni 2014 - 11:18
Dinnie:
Hi lieve dinnie, ik heb alle verslagen net ff doorgelezen! Balen allemaal. Hoop dat jullie de rust weer terug vinden en verder gaan genieten van jullie reis.
Dikke knuff X -
27 Juni 2014 - 16:43
Wendy:
Jeetje dit is ineens een heel ander verhaal! Fijn dat jullie nu wel goed zijn opgevangen! Nou houd je taai en beterschap hoor! X -
27 Juni 2014 - 17:49
Lianne:
jeetje mo en jan, wat n toestand!!! niet leuk!!!!
sterkte ermee en hopelijk verder alleeen maar leuke dingen..
x -
27 Juni 2014 - 20:01
Anita:
Oei dat is geen leuk verhaal. Wat balen allemaal, denk je dat je alles goed geregeld hebt en dan dit en je dan ook nog niet goed voelen maakt het er allemaal niet beter op. Maar..... Je zit daar en gewoon kop op... Plannen bijstellen en proberen weer te genieten van al het moois om jullie heen. Komt goed!!! -
27 Juni 2014 - 21:18
Bianca:
Hey Monique & Jan,
Dat is dan even een flinke teleurstelling zeg, flink balen.
Even rustig aan doen, nieuwe plannen maken en toch maar proberen om weer te genieten.
En dan idd nog nog jullie hoogtepunt, de Daila Lama. Geniet ervan, is toch een bijzonder moment.
Ennuhh Monique, maar snel beter worden he? Beterschap.
Groetjes Bianca & Rafael en een dikke knuffel van Sjaakie.
-
28 Juni 2014 - 08:57
Wout:
woutje geeft moniqueje en jan hiel veul kusjes
iuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuujhgfdsaa
hatseflats
bbbbbbbbbvvczasdfgh -
28 Juni 2014 - 11:35
Tamara Pijneburg:
Wat een pech zeg. Wel fijn dat jullie door het hotel zo goed opgevangen werden om van alles bij te komen. Hopelijk gaat het vanaf nu wel alles goed verlopen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley